I RIMM DE MILÀN
CULTURA E SOCIETÀ
Poesia in milanese: EL BARBON DE PORTA VENEZIA
A tre mén quàrt, quànd mi voo a lavorà
tùtta de córsa de podè nò fiadà,
el trovi sémper lì sù la banchètta
bèl quiètt ch'el fà cói mócc la sigarètta.
Chissà s'el pensa, chissà s'el fà.
tùtt'el dì 'l sarà in gir a balandrà;
'l sò desidéri l'è minga cèrt la cà,
chissà cóm'el fà a viv, indoè ch'el va a mangià.
On paltò lùster pién de patàcch ,
'na bórsa strascia cón dént i sò pàgn,
ògni tànt el la dèrva, el se ferma a sbircià,
tùtt'el sò mónd l'è lì, in chi trénta centimetri quadràa.
Ona séra al càldin de càsa mia
vardavi la név a vegnì giò,
d'ón tràtt , el me compar in de la via ,
l'è tùtt consciàa l'è dree a borlà giò.
Ma, l'è lù? Me par,
el riprénd a camminà
el gh'ha i cavèj rizz
tùtt'imbiàncàa.
Per mi quèll lì el stà màl,
el barlocca tròpp
o bòn Gesù
fàl minga finì a tòcch.
Me infili la pellizza de conili,
ciamàa lapèn dal Levi in via Tórin,
e córri giò, piàn piàn me l'avesini
e cérchi de imbastì ón cicciarin.
Ghe disi ch'el conóssi,
ch'el védi tùtti i dì
che incoeu el me par tròpp stràcch,
se podi vùtal mi.......
Ma lù el me scolta nò,
el par minga gradì.
Allóra tiri foeùra el mè bórsin,
ghe do ón quaicòss per podè 'ndà a dòrmì.
A quèl pónto, 'me l'avessi pizzigàa,
el se tira drizz,
cón gentilèzza, ma cón mólta dignità
el me diss:
"Scióra, la vaga a cà,
quèsta l'è la scèlta che mi ho fàa"
Elisa Prada
25 febbraio 1988
FOTOGRAFIA Giovanna Dadduzzio